Hayat Envanteri

Tamam yeni seneleri sevmiyorum. Tamam her sene hayatımla ilgili kararlar alıyorum. (kimini uyguluyor, kimini bir başka bahara bırakıyorum) Ama genel olarak yeniliklere pek açık değilim. Yıllardır bir elin (hadi iki elin diyelim) parmaklarını geçmeyecek kadar dostum var. İstisnalar olmadığı sürece yıllardır aynı yerlere yemeğe gidiyor aynı yerlerden alışveriş yapıyorum. Hayatımda değişmeyen (umarım değişmez) rollerim var. Anneyim, eşim, kardeşim, güzellik editörüyüm…

Ödevler, öğretmenlerle sıkıntılar, yazılacak yazılar, gidilecek toplantılar, katılacak aktiviteler, yetişecek konular vs. vs. derken bir seneyi daha geride bıraktık. Aynalarla ve kendiyle barışık biri olarak anladım ki değişiklikleri sevmediğim belki de korktuğum için hala alıp ta uygulayamadığım kararlarım var.

Mesela hala ideal kiloma ulaşamadım (balık etini geçiyor muyum ne), hala seyahat etmek istediğim yerler var (belki de sırt çantamı alıp son dakika turlarına katılmalıyım). Hala bütçemi aşacağını bildiğim halde ütopik alışveriş listem var (Paris’te ki bir mağaza da aklım kaldı), hala hayatımdan çıkarmak istediğim halde hayatımın tam göbeğinde duran insanlarım var (son dönem yaptığım insan detoksuna onları ekleyemedim)… Hala ölüm korkum olmamasına rağmen hastalık endişem var. (anne- babamın sağlık sorunlarının uzantısı, travması). Hala çocuklarımın annesi olayım derken arkadaşı olamayacağımın sıkıntısı yaşıyorum (ergenlik dönemi sıkıntıları beni benden alıyor) vesaire vesaire.

İş- güç, ev-hayat sorunları artık hayatın alışılmış rutinleri içinde. Yaşlanıyor muyum ne (tamam itiraf ediyorum be genç yaşımda! emekli bile oldum)… Bildiğim bir tek şey var önemli olan sağlık. Anladım ki yıllar akar gibi çabucak geçiyor, yaşananlarsa yanımıza kar kalıyor.

Bu sene de yepyeni bir karara daha imza attım. Anı yaşamak. İster ‘vurdum duymaz’ deyin ister ‘gelip geçer bir durum’. Artık anı yaşayacağım.  Ne diyeyim? Büyüyorum… PEMRA bardağın dolu tarafını görmeyi öğreniyor. PEMRA değiştiremeyeceklerinden vazgeçmeyi kabul ediyor.