Küçük molaları oldum olası sevmişimdir. O kısa zaman içinde yeniden yüklediğim enerjiyle hayata başka bir gözden bakarım… Ders arasında ki teneffüslerle başlayan molalarım iş yoğunluğunun içinde iki-üç günlük geziler, uzun bir araba yolculuğunda verilen çay ve ihtiyaç molaları, cep telefonum arızalanınca kimsenin bana ulaşamaması, hayattan kısa süreli kopmalarım, elektrik kesildiğinde sessizlik ve mum ışığı eşliğinde evde oturmalarım ile devam etmiştir vesaire vesaire…
Onların yeri ayrıdır benim için. Hepsi ama hepsi kendime verdiğim ödüllerim (kimi zaman kontrolüm haricinde gelişse de) küçük molalarımdır.
Geçtiğimiz günlerde böyle bir molayı daha verdim. Bu mola hastalıklara, keyifsizliklere, iş yoğunluğuna, hayal kırıklıklarına, strese, diyete verilen bir molaydı.
Eş, dost, çoluk, çocuk üç günlüğüne bir minibüs kiralayıp Antalya yollarına düştük. Sık verilen dinlenme araları, her kafadan çıkan ayrı sesler, uzun zamandır bir araya gelemeyen kuzenler, kuzen eşleri ve çocuklarından oluşan bu grupla daha yola çıkar çıkmaz molamın “start” düğmesine bastım, molamı başlattım.
Üç gün üç gece boyunca süren uzun sofra başı, havuz başı, mangal başı sohbetlerine, Beycik dağlarında doğa- yeşillik- manzara üçlüsü eşlik etti. Mükemmel yemeklere, ikramlara mükemmel ev sahipliği ve kaldığımız evin mükemmel dekorasyonu vokal yaptı. Sabahın erken saatlerinde kuş sesleriyle başladığımız güne, akşam geç vakitlerde yaptığımız kadeh tokuşturmalarıyla veda ettik.
İtalyan Aileleri gibi hep beraber sofralar hazırladık, kurduk, topladık, yemek yedik, dedikodular ettik, aynı anda konuştuk, aynı anda güldük. Gerekirse bir penye, bir şort, bir parmak arasıyla günlerin geçirilebileceğini öğrendik. Seçim telaşı, sezon açılışı, sınav endişesi, iş gerilimlerini hepsini ama hepsini geride bıraktık. Ve anladım ki PEMRA molaları seviyor. PEMRA bir sonraki molasını planlıyor.
Fotoğraflar: Mehmet Y. Abasıyanık
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
