Ardı arkası kesilmeyen üzücü olaylar nedeniyle insanın canı ne keyifli yazılar yazmak ne de gülüp eğlenmek istiyor. Son zamanlarda yaşadıklarımız beni derinden etkiledi, kendimi bir türlü toparlayamadım. Bunca can sıkışı şeyin içinde başıma en gelen en güzel şey ise hayatımıza yeni giren köpeğimiz Bira oldu. Yumuşacık, sıcacık bir şebek…
Kendisi henüz 5 aylık bir King Cavalier Charles. Nasıl ki ünlüler çocuklarının hem kendisini hem de fotoğraflarını basından saklıyor işte ben de aynen öyle yapıyorum şu anda. Ha tabii ki Instagram’da fotoları var o ayrı J İlk günler ona ve dolayısıyla yeni hayat düzenine alışmak çok zor oldu. Elde bez sürekli çiş kaka temizleme, ay şimdi ne yapacağım, acaba ne demek istedi gibi bitmeyen soru işaretleri insanı yorup geriyor haliyle. Aynen bir bebeğin eve geldiği ilk günlerde ne yapacağını bilemeyen acemi anneler gibi oldum. İnsanın ailesinin yanında olmasının önemli olduğunu, “Anne olunca anlarsın” kalıbının ne kadar doğru olduğunu köpek sahibi olunca anladım J (Evet, biraz abartmış olabilirim) Ve her annenin “çok yoruluyorum bazen bitiyorum ama hani o gülümsemesi var ya o gülümsemesi işte her şeye bedel” cümlesi ben de şöyle vuku buluyor “Ay beni bazen delirtiyor ama bööle kuyruk sallayıp elimi yalamıyor mu……. işte o zaman her şeye değiyor.” (Daha da abarttığım doğrudur.)
Allah’tan hayvancık çok akıllı. Ödül verme üzerine kurulu yeni eğitim sistemi tıkır tıkır işliyor. Tuvalet problemini kısa bir sürede çözdük pürüzleri de ortadan kaldıracağız gibi görünüyor. Yalnız resmen stratejik davranmak gerekiyor. Yok ağlayınca değil susunca yanına gideceksin, bir şeye kızacaksan o an kızacaksın, yemeğini öyle hemen vermeyeceksin; otur, bekle, hadi şimdi diyeceksin. Çişini kakasını dışarı yaparken “aferin” diyecek ya da ödül maması vereceksin. Disiplinli olup öyle evde at koşturmasına izin vermeyeceksin, yatağa almayacaksın ki ileride rahat edesin gibi gibi… Resmen çocuk eğitiyoruz ama meyvelerini toplayacakmışız ilerde öyle diyollaaa… Bakalım göreceğiz J
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
