Ekim’de Venedik

Hello tatlı kuşlar, görüşmeyeli nasılsınız? Bu ay size güneşli ama buz gibi Venedik’ten sesleniyorum, buraya bahar sonu gelin ya da Eylül başı, ben niye bu mevsimde geldim diye de sormayın.
 
Dünyanın en turistik yerlerinden Venedik’in güzelliği her yerde kanal olması bence, gondollara binmesen bile seyredur, gaza gelen gondolcular şarkı da söylüyor, hatta bazı ekstravaganlıktan hoşlanan turistler gondola binerken akordeoncu ve yanında tenorunu bile tutuyor. Ben bu sefer gondola binmedim ama ilk giden kesin binsin.
 
Sonracıma bir dillere destan San Marco meydanı var ki sormayın. Şahane cafelerle dolu bu meydanda her cafenin kendi canlı klasik müziği var; bir piyano, bir keman, bir flüt falan dinlemesi çok hoş. Tabi hesabı da çok hoş çünkü hava parası gibi müzik parası da alınıyor kişi başı 7 €, yani 3 kişi otursanız 21 € yemeden içmeden ödemek mecbur (en tatlı cafe Florian, ona gidin).
 
Yeme içme bence muhteşem, yani en güzel yerde de yeseniz en dandik yerde de tatlar şahane, pizza olsun makarna olsun deniz mahsülü olsun bence İtalya’da kötü yemek yeme şansınız pek yok. Bu sefer Amalfitano ve Do Forni’yi tercih ettik, beğendik, öneriyorum.
 
Gelelim tüm o klasik sanat eserlerinin sergilendiği müzelerden sonra güzel bir nefes gibi gelen Guggenheim müzesine…. Sevgili Peggy ablamızın evi olan ve müzeye dönüştürülmüş bu yerde 20. yüzyıldan kübizm, fütürizm, metafiziksel resim, soyut resimler, avangard heykeller, surrealism gibi akımların temsilcilerine ait eserler var, yani yeni ve modern bişeyler görmek iyi geliyor bence insana tüm o klasik şatafattan sonra, otel odaları bile koyu renk desenli duvar kağıtlı, altın varaklı aynalı çünkü…
 
Bir de benim şimdiye kadar gitmediğim Murano adasına gittik bu sefer, burda dünyaca ünlü Murano camı yapılışını izleyip sonra cam yapan atölyelerin sergi salonu ve hediyelik eşya mağazasını gezebilirsiniz. Cam yapımı ağızları açık bırakacak kadar güzel, cam yapan amcanın yeteneğine şapka çıkarılır, o kadar gitmişken (sürhat teknesi ile 10 dk sürüyor) bir yemek yememek olmaz tabi, önerim kanal kenarındaki Ai Frati restoran. Yalnız garson çok az, servis yavaş falan sinirlenmeyin, yemekler şahane.
 
Ben Venedik’e giderim de deprem olmaz mı? Sabah 6.6 şiddetiyle uyandık dün, ilk 4 sene önce gittiğimde de gece yarısı yataktan fırlatmıştı 6 şiddetinde bir deprem bizi, acaba bu bana verilmiş bir mesaj mı? Daha da gelme Venedik’e mi diyor doğa ana bana? Kafamda deli sorularla doğumgünü ayıma giriyoruz, 24 Kasım’a ne kaldı değil mi? İyi haftalar olsun o zaman!