Eskiden “Bi emekli olayım direkt gidip Ege’ye yerleşeceğim” denirdi. Hala deniyor tabii de artık kimse emekliliğini beklemek istemiyor. Şehir hayatı gerçekten çok yorucu, çok zor… Ben zaten şehir insanı değilim bunu biliyorum ve bu şekildeyken İstanbul’da yaşamaya çalışmak, debelenmek bir o kadar daha zor oluyor. Bazen kendimi küçücük bir yüzme havuzuna tıkılmış yunus balığı gibi hissediyorum. Yanlış yerde doğup büyümüşüm ne yapayım… Ki ne trafik çekiyorum ne başka bir şey buna rağmen gerçekten çok zor… Girebileceğim bir deniz yok, ormanlar yok, beton yığınından başka hiçbir şey yok… İnsan doğduğu yeri seçemiyor ama yaşayacağı yeri seçebilmeli…
Arkadaşımın tavsiyesiyle daha yeni izledim “Mandıra Filozofu” adlı filmi. Ne güzel anlatmışlar orada şehir hayatının insanı ne hale getirdiğini… Ve doğal bir hayatın insanı nasıl iyileştirdiğini… Aslında kısacık bir ömrümüz; ve ne yazık ki sürekli bir para kazanma derdimiz var. Gitmek isteyip gidememek… Giden insanlara imrenmek… Her kafadan çıkan ‘orada hayatta yapamazsınız’ cümlesi… Oraya gidersem ne iş yapacağım sorunu… Hâlbuki gereken tek şey birazcık cesaret… Koskoca şehirde hayatta kalmaya çalışmak için cesaret edebiliyoruz da neden daha küçük yerlere ya da bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz yerlere gidebilmek için cesaret edemiyoruz?
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
