Cupcake Savaşları

Dün, güneşli bir haftasonu sabahına uyanınca bütün bir günün öyle geçeceğine bir an olsun kendimi inandırmıştım. Ama hiç olur mu, Milano’da yağmursuz bir gün geçer mi? Elbette hayır. İster kısa, ister uzun sürsün ama o yağmur beş dakikada olsa yağacak. Üstelik bunu sinsice yapacak ki o saçlar, makyajlar bi dağılsın, kendine gelsin.

Ben, sabahki saflığımla beraber yanıma şemsiyemi almadan dışarı çıktım. Aslında, kuvvetle muhtemel yağmur yağacağını hissetsem de yanımda çok eşya taşımayı sevmediğim için üç kişiyi rahatlıkla nüfusuna alabilecek olan şemsiyemi evde bıraktım. Eğer fotoğraf çekmek için dışarı çıkıyorsam, yanımda az eşya olsun istiyorum. Çünkü şemsiye, çanta, makine derken aynı anda hepsini kontrol etmeye çalışmak bir süre sonra ufak çapta sinir krizine neden oluyor.

Bende bu kararımdan son derece emin ( biraz ıslanmış) şekilde Via Spiga’da bulunan Dolce & Gabbana’nın çay partisine gittim. Malumunuz, öğrenci olduğum için henüz bu tarz pahalı markalardan alışveriş yapabilecek durumda değilim hoş olsaydım alır mıydım, onu da bilmiyorum. Ben de dedim önce bir çaylarını içeyim, kıyafetlere, ayakkabılara bir göz gezdireyim sonra karar veririm.

Öncelikle şunu şöylemek istiyorum ki mağaza çalışanları son derece kibar ve güleryüzlüydü. Hani o filmlerde gördüğümüz “görüntüye göre muamele” tavrı hiç yoktu. Hatta, anladığım kadarıyla onlar da dışarıda ki insanlara ulaşmak için çaba harcıyordu. Çünkü mağazanın vitrininde yazan “Çay Partisi” yazısını görüp de yine de içeriye girmeye tereddüt eden pek çok kişiyi dışarı çıkıp içeri davet ettiler. Ama yine de toplasanız kişi sayısı yediyi geçmedi.

Fakat çayların servis edildiği fincanlara bayıldım. Özellikle de pembe olanlarına. Çayları servis eden kızlar da çok şirin giyinmişti.

Ama şu gördüğünüz güzelim cupcake`ler var ya, bir Allah`ın kulu elini sürmedi onlara:) Herkes sütlü çayını alıp, mağazadaki koltuklara oturdu ama hiç kimse " Aman da çayımın yanına kek alıyım" demedi. İşte o sırada kendimle çok büyük çelişki yaşadım. Ben onlara bakıyorum, onlar bana bakıyor. Orada bulunan tek kilolu insan da benim, alırsam olmaz hem zaten rejimdeyim. İrademle ben genelde savaş halindeyiz fakat bu sefer kimseninde yememesi işimi daha da kolaylaştırdı. Ben de sadece "sütsüz" çayımı içip, fotoğraflarımı çekip, küçük,lezzetli ama hain cupcake`lere yenik düşmemenin verdiği mutlulukla mağazadan çıktım.

Yağmur da iyice azalmıştı bu yüzden eve dönmeden hızlı bir H & M turu yapmaya karar verdim. Fakat orada duran cupcake`lere bu kez yenik düştüm ve bir tane aldım ama cidden benim suçum yok her yerde karşıma çıkıyorlar. Hem bu sefer aldığım beni rahat bir ay idare eder. Lipstick dediğin kolay kolay bitmez:)